از ایده بر زمین‌مانده شاه‌عباس تا همت «اعتزاز نیک‌پی»
تاریخ انتشار: ۲۴ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۵۱۹۱۹۵
«به شش میلیون تومان اعتبار نیاز داشت تا بتواند هم تونل را احداث کند و هم سدی در مسیر زاینده‌رود بزند اما مجلس موافقت نکرد. آن‌ها می‌گفتند وضع اصفهان خوب است و باید پول مملکت برود و جاهای بی‌بضاعت خرج شود. تصوری که آن‌ها از اصفهان داشتند، شبیه تصوری بود که امروز از اصفهان وجود دارد.»
به گزارش خبرنگار ایمنا، طی یادداشتی که محمود فروزبخش، اصفهان اندیش در اختیار خبرگزاری ایمنا قرار داده، آمده است:
«اعتزاز نیک‌پی، پی نام نیک بود و خدمت نیک برای مردم شهرش.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اما آرزوی دشوار مسیر اعتزاز چه بود؟ وی می‌خواست تونل کوهرنگ را احداث کند و بخشی از آب کارون را به زاینده‌رود اضافه کند. اقدامی حیاتی و نه‌چندان نوآورانه زیرا تا پیش از او، حداقل سیصد سال قبل هم این‌چنین تمنایی در نزد شاه‌عباس صفوی بوده است. شاه‌عباس که مرد اراده و عمل بوده است خیال‌پردازی نکرده است و جانانه به جان کوه افتاده و باهمت و نیروهایی پرشمار دل کوه را شکافتند اما همچون فرهاد که از کندن کوه حاصلی نیافت آن‌ها هم‌سال‌ها بعد کار را رها کردد و همه می‌دانیم که شاهان بعد از عباس اول، آن همت و بلندپروازی او را نداشتند. این شد که این ایده عظیم بر روی زمین ماند.
نیک‌پی ابتدا تلاشش را از مجلس شروع کرد. او به شش میلیون تومان اعتبار نیاز داشت تا بتواند هم تونل را احداث کند و هم سدی در مسیر زاینده‌رود بزند و هم نیروگاه برقی بسازد اما مجلس موافقت نکرد. آن‌ها می‌گفتند وضع اصفهان خوب است و اوضاع بسیاری از نقاط ایران حساس. باید پول مملکت برود و جاهای بی‌بضاعت خرج شود. تصوری که آن‌ها از اصفهان داشتند درست شبیه تصوری بود که امروز از اصفهان وجود دارد. شهری برخوردار که دیگر لازم نیست به آن رسیدگی شود. از طرفی عده‌ای هم در اصفهان رقابت وار علیه طرح نیک‌پی سنگ‌اندازی می‌کردند. این فقره هم در اصفهان مطلب جدیدی نیست و تا امروز هم بلای هر ایده جدیدی همین کج مرامی‌هایی است که از داخل خود اصفهان شروع می‌شود و موجب ترمزهای بی‌جهت می‌شود.
اما نیک‌پی ناامید نشد. او به سطح پایین حاکمیت بسنده نکرد و یک‌راست سراغ خود شاه پهلوی رفت. همه به او می‌گفتند پیش شاه که می‌روی موقعیت خودت را تحکیم کن مثل خیلی از رجال حکومتی اما نیک‌پی آرزوی دیگری در سر داشت. او رابطه بیشتر و مستحکم‌تر با شاه را هم از برای تحقق ایده‌اش می‌خواست و نه منافع شخصی و ترفیع. راه انداخته بودند که این کار شدنی نیست و یا هزینه‌اش بسیار و صرفه دارد. نیک‌پی در دیدار با محمدرضا شاه او را قانع کرد که این کار شدنی است. شاه هم پذیرفت و بالای حرف شاه هم که دیگر حرفی نبود. برای همین امکانات دولت به خط شد و کار تونل جلو رفت.
نیک‌پی توانست زاینده‌رود را حیات ببخشد و نام خود را به نیکی زنده نگه دارد. اوضاع زاینده‌رود مانند گذشته نبود. از دهه پنجاه بارندگی در منطقه رو به کاهش بود و ایده تقویت رودخانه لازم می‌شد. زاینده‌رود آن جریان پرخروش دائمی نیست عکس‌ها از صدسال پیش نشان می‌دهد که این رود پرنشاط در ایام پاییز به جویی فصلی تبدیل می‌شده است. زاینده رو دبه تقویت نیاز داشت و سدی که آب را نگه دارد تا در کل ایام سال تقویت شود. این بود که بحث سد در ادامه تونل ضروری به نظر می‌رسید اما بازهم خبری از بودجه نبود.
نیک‌پی که این اقدام را فوری می‌دید قصد کرد که از خارجی‌ها وام بگیرد برای این مهم به آمریکا هم رفت و مذاکراتی هم انجام داد. در این ایام بود که فکری به ذهنش رسید. تصمیم گرفت در یک روز مردم اصفهان را برای مطالبه ساختن سد در مدرسه چهارباغ جمع کند. حکومت وحشت کرد و قول گرفت که جمعیت بیش از پانصد نفر نشود. بیش از پانصد که هیچ، تا پانزده هزار نفر آمدند همه خواستار آب.
ماجرا جدی بود. ممکن بود خشک‌سالی‌هایی به حوزه آبی زاینده‌رود برسد. تقویت رودخانه لازم بود همچنین سیراب کردن آب‌های زیرسطحی و جان دادن به قنات‌ها. چه فردی فکر می‌کرد سال‌ها بعد این شهر دچار بحرانی به نام نشست شود؟ نام نیک از آن فردی است که آینده‌نگر است. نیک‌پی فکر همه‌جا را کرده بود. وی می‌گفت اگر چرخه کشاورزی با این آب شکل بگیرد و بحث تولید برق را هم حساب کنیم در مدت کمی هزینه سد جبران می‌شود. او محاسباتش را با عدد و رقم بیان می‌کرد و حرف حساب، جواب نداشت.
خبر جمعیت پرشور اصفهانی‌ها به حکومتی‌ها رسید. هیجانی راه افتاد. خداوند اسباب را فراهم ساخت و این بار هم این نفر اول مملکت بود که برای سد زاینده‌رود آمد و خیال نیک‌پی تا حد زیادی آسوده شد. شاه و وزیر همه ابزارند. وقتی انسان صادقانه طلب کند و امر خیری را بخواهد خداوند از هر جا که صلاح بداند به حمایت می‌آید. دیگر خبری از استقراض خارجی نبود. سد ساخته شد به نام شاه‌عباس کبیر. همان بلندهمتی که عزم چنین کاری داشت اما امکاناتش را نداشت تا تاریخ با دیرکرد این سود را به اصفهانی‌ها بدهد.
حالا دیگر نیک‌پی به آرزویش رسیده بود. وی به فکر احداث پل فلزی بر روی زاینده‌رود بود تا بار سنگین عبور وسایل نقلیه از روی سی‌وسه‌پل برداشته شود. نیک‌پی اهل تدبیر بود. او در دل رژیمی طاغوتی به فکر خدمتی ماندگار به مردم شهرش بود. اصفهان تنها با ذکر خاطرات پرشکوه گذشته بلندمرتبه نمی‌ماند. همت و تدبیر می‌خواهد و من بتوان بخشی به جلو بتازد و بخشی از ماجرای توسعه عقب بماند.
همه این صحبت‌ها به کنار، نیک‌پی از تقدیر می‌گوید و معتقد است خداوند خواستی دارد و ما همه را برای تحقق آن به میدان می‌آورد. اسباب را فراهم می‌سازد و الا چه فردی فکر می‌کرد با آن اوضاع کشورداری بتوان چنین گام‌هایی برداشت. این خداست که تقدیرها را رقم می‌زند و ما باید خود را از برای خواستن‌های خوب او آماده کنیم تا در معرض بهترین جایگاه‌ها باشیم. در نظر نیک‌پی تدبیر چنین معنایی دارد و سلطه‌ای جداگانه بر امر طبیعت نیست بلکه خواست ما و اراده انسانی به‌صورت طبیعی در امتداد قدرت خداوندی ظاهر می‌شود.»
کد خبر 654271منبع: ایمنا
کلیدواژه: سد زاینده رود زاینده رود شاه عباس صفوی شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق زاینده رود شاه عباس نیک پی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۵۱۹۱۹۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
عشق رم به ده‌روسی تله بزرگی برای او بود!
به گزارش "ورزش سه"، چند ماه قبل بود که مدیران رم تصمیم گرفتند به همکاری با ژوزه مورینیو پایان دهند و ده‌روسی را به عنوان جایگزین او در این تیم انتخاب کردند و او هم توانست پاسخ خوبی به اعتمادی که به او شده بود بدهد.
عملکرد خوب او روی نیمکت این تیم باعث شد که جالوروسی حالا در یک قدمی کسب سهمیه لیگ قهرمانان اروپا قرار بگیرد و تنها چهار امتیاز با جایگاه چهارم جدول رده‌بندی سری آ فاصله داشته باشد و همین باعث شد که حضور او روی نیمکت این تیم دیگر موقت نباشد.
اسپالتی در گفتگو با کوریره دلو اسپورت در پاسخ به سوالی درباره شرایط این مربی جوان اظهار داشت:«فکر می‌کنم خیلی خوب او را می‌شناسم و بزرگ‌ترین کاری که او در رم انجام داد این بود که نخواست از عشق بی‌نظیر هواداران نسبت به خودش استفاده کند.
او به خوبی درک می‌کرد که ممکن است یک تله باشد و به همین دلیل آن را کنار گذاشت و تمام وقت و انرژی‌اش را صرف کار در زمین کرد. او می‌داند که ایده‌ها می‌تواند هواداران را به وجد بیاورد برای ایده‌ها تنها از طریق جلسات تمرین قابل انجام هستند.»
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت